Infectie
Dag 250
Lexie haar knie voelt heel warm aan en ziet er ook geïnfecteerd uit:
We hebben dus nog maar eens contact opgenomen met de dierenarts:
Antwoord van onze eigen dierenarts:
Willen jullie de foto eens doorsturen naar Bart liefst vandaag nog en als hij morgenmiddag nog niet geantwoord heeft zelf beginnen bellen, want het weekend staat weer voor de deur.Het lijkt mij dat de spalk op die enen plaats te veel drukt, maar dat zou volgens mij niet mogen… vraag ook eens of het niet beter zou zijn van het Ab nog verder te geven?
Ik zal het voor alle zekerheid al bestellen…
Neem ook haar koorts eens?
Antwoord van de specialist:
het kan inderdaad de spalk zijn die drukt, amar ik zie daar precies ook een hechting, dus kan het wel van een pintract afkomstig zijn; het kan beter zijn de hechting eruit te halen en te zien of er iets draineert.Zeker de AB verlengen.Gebruikt ze de poot al wat?
Haar temperatuur is 38.7°C en ze gebruikt haar poot al voorzichtig, zeker op wandeling als we het juiste tempo wandelen.
Vanavond dus terug naar de dierenarts
Dag 213
Lexie is vandaag nog eens verzorgd. De geur die van haar poot af komt is niet te houden, alsof je een dood dier in huis hebt. Dat komt van het gedroogd bloed in haar verband, maar het blijft walgelijk.
Er zit nu weer een anderhalve uur-lange verzorging op. Lexie blijft daarbij zo braaf stil liggen. Alleen als het echt pijn doet wringt ze wat tegen.
Het is zo een moedige meid!
Maandag moge we naar de specialist bellen, dan is het 6 weken sins de operatie en moet er beslist worden wat de volgende stap is. Is het bot geroeid? Moet er terug een artrodese geplaatst worden? Is de poot nog te redden?
We wachten bang af en hopen op een christmas miracle…
Dag 206
Lexie was gisteren heel flink tijdens het verversen van het verband. Ze is van in het begin gaan liggen op dat gele kussen en heeft alles goed ondergaan. Ze heeft wel pijn gehad, denken we.
Dag 204
DAG 200
Dag 199
Het is hier stil geweest de voorbije dagen, maar helaas betekent dat niet dat alles perfect met Lexie gaat.
De eerste week en eerste aantal verzorgingen gingen goed. Het was een heel gedoe het elke keer goed verzorgen. Het waren altijd bezoekjes van ongeveer anderhalf uur bij de dierenarts. Het werd echter wel zorgvuldig en met zorg gedaan.
Lexie voelde zich duidelijk ook beter, ze steunde nog niet op haar poot maar ze was vrolijker, wilde spelen, …
Totdat ze vorige week voor controle bij de chirurg moest zijn. Er werden foto’s genomen en haar verband werd daar ook nog eens verschoond.
Eerst en vooral waren de foto’s heel hoopvol. Er was lichte kalkvorming te zien! (botgroei kan dat dus worden) Dat zou ongeloofelijk goed zijn als het zo blijft gaan.
Dan hadden ze echter nogal haast daar en hebben Lexie haar verband vervangen. Er kwam echter veel bloed aan de pas tijdens het vervangen van dat verband. Wij dachten op dat moment dat het bloed kwam omdat ze elke pin nog eens goed ontsmet hadden.
Dus best tevreden naar huis. We moesten Lexie ook terug tramadol en gabapentine beginnen geven. Ze willen namelijk graag dat ze terug begint te stappen op die poot. We moesten zelf een beetje aanzien hoeveel we gaven.
Het ging echter steeds slechter en slechter met Lexie de volgende dagen. Ze begon nog minder haar poot te gebruiken, werd veel stiller, wilde niet meer spelen met de puppy. Bij haar knie begon zich ook een rode plek te ontwikkelen. Daarnaast begon ze ook nog een lichte verhoging te krijgen in haar temperatuur.
We dreven voorzichtig de dosis tramadol en gabapentine op tot weer 3 keer per dag, maar geen verschil.
Gisteren is haar verband dan nog eens vervangen. Dit werd een hele onaangename ervaring. Op 3 plaatsen zat het verband veel te hard tegen haar huid gedrukt. Het plakte er hard in vast en moest los getrokken worden. Lexie gaf geen kik tijdens dit pijnlijke proces.
Op haar knie zit de schroef, bij overmaat van ramp, in haar huid geduwd. Dit is juist wat er niet mocht gebeuren en waarom er vodjes tussen zaten. Die schroef komt namelijk van de buitenwereld, naar nu onder haar huid, en kan dus weer een infectie geïntroduceerd hebben in haar poot.
Deze verzorging gebeurde bij onze eigen dierenarts en deze heeft nog gebeld naar de specialist. We mogen er vandaag al langs komen om het te laten onderzoeken.
Eerlijk gezegd zijn we best boos/teleurgesteld dat dit is kunnen gebeuren.
Deze ochtend liep Lexie (eindelijk) terug met haar bal rond.
Nu bang afwachten wat er vanavond komt. Gaat die schroef terug uit haar knie gehaald moeten worden? Is er schade gedaan?
En boven alles, hoeveel pijn heeft die arme Lexie weeral deze week moeten doorstaan.
DAG 184
Lexie was eigenlijk de dag van de operatie zelf al helemaal terug beter. Ze voelt zich duidelijk goed. We vermoeden dat ze toch weer pijn had, door die infectie. Nu deze weg is en ze een heel stevige poot is, is ze weer klaar om te spelen.
We zagen wel wat bloed nog, maar dat was te verwachten volgens de chirurg.
Zaterdag zijn we voor de eerste keer haar verband gaan laten vervangen. Dat heeft toen drie kwartier geduurd. Wat we eronder zagen viel al bij al goed mee.
Ze moet om de twee à drie dagen een nieuw verband krijgen. En we kunnen dit niet zelf doen. Je hebt een hoop handen nodig en zo een dierenarts tafel is toch wel handig.
Zondag had Lexie besloten dat dat verband vervelend zat en is ze er aan beginnen trekken. Er leek gelukkig niet te veel schade te zijn. Alleen wat watten los getrokken. We hebben er maar nieuwe watten bij geduwd en extra ingepakt. Met een kap kon ze helemaal niet gaan. Een poot die al zoveel zwaarder is en onhandiger en dan nog een kap, dat ging niet goed. Hopelijk blijft ze er nu wel af.
Een comfortable plaats zoeken om te slapen is ook niet makkelijk:
Maandag is haar verband nog eens vervangen geweest. Nu zag het er iets minder goed uit. Er kwam bloed en etter uit. Ook uit de drain liep etterig vocht.
Woensdag moet ze dus terug naar de praktijk van de chirurg zodat haar verband daar vervangen kan worden en ze het kunnen bekijken.
Dag 180
We zijn gisteren met Lexie terug naar de specialist geweest voor haar operatie. Echter, we waren nog geen kwartier weg of we kregen al telefoon. Dus snel terug gereden. De specialist vertelde ons dat de foto’s die ze zonet hadden genomen er niet goed uit zagen.
De infectie in haar bot heeft de voorbije maand zitten wegvreten aan het pas gegroeide bot. Hierdoor hing haar bot nog maar op een kleine plaats aan elkaar.
Het gevaar was dus in de eerste plaats dat het resterende metaal zou breken en bijgevolg heel haar poot. Er is een zwaardere ingreep nodig, waar toen geen tijd of materiaal voor was.
De oplossing is: de metalen pinnen verwijderen en een externe fixatie op de poot zetten. Er zouden 4 pinnen door haar poot komen die langs de buitenkant van haar poot worden vast gehouden met allerlei stalen platen, schroeven en klemmen.
We mochten meteen de dag erna al komen, want het was toch raadzaam om het zo snel mogelijk te doen.
We waren zeer terneergeslagen gisterenavond.
Toch met goede moet naar de dierenarts weer vandaag.
Een spannende 4 uur later mochten we ze weer gaan halen.
De operatie was goed gegaan. Op de foto’s was te zien dat ze de twee pinnen hebben kunnen verwijderen en verschillende externe verstevigingen (en dus 4 pinnen door haar poot heen) kunnen aanbrengen. Al het metaal in goed ingepakt in verband, zodat ze er nergens tegen aan mee stoot en het ook niet stuk kan gaan.
Het bot is binnen in helemaal schoon gemaakt (alle infectie weg), net zoals het gangetje dat naar buiten leidde, waaraan wij hadden kunnen zien dat er iets scheelde twee weken geleden.
Dat is helemaal vol gespoten met Marbocyl.
Zaterdag moeten we terug, dan gaan ze de verzorging van haar poot en de materialen voor doen. Het is namelijk zo dat die materialen heel duur zijn en herbruikbaar, dus die moeten goed onderhouden worden (de materialen zijn duurder dan de operatie nu).
Ze zal waarschijnlijk ook sneller kunnen terug stappen op de poot nu; omdat alles zeer goed vast staat. Het is uiteraard wel heel zwaar al het materiaal.
Lexie was al goed wakker en loopt al een beetje rond. Jenna (de puppy) wil al met haar spelen en het lijkt dat ze al wel interesse toont. We geven ze uiteraard wel de rust die ze nodig heeft.
Ze moet nu Marbocyl blijven nemen en een paar weken onsior als pijnstiller.
Ze heeft vandaag ook weer een epidurale verdoving gekregen, dus het is weer even spannend of alles (darmen en blaas) terug beginnen werken.
Dag 173 – Terug naar de opereertafel
Dinsdag (2 dagen geleden) hebben we telefoon gehad van de chrirug dat Lexie terug geopereerd moet worden. Omdat ze zo een hevige infectie blijft hebben, gaan ze proberen die laatste stukjes metaal er toch terug uit te halen.
Volgende week woensdag vindt de operatie plaats.
We hopen dat dit niet alle botgroei teniet gaat doen.
Dag 167 – Weeral infectie!?
Lexie neemt nu al 12 dagen een zeer straffe antibiotica genaamd Marbocyl P80mg. Ze moet dit nog 12 dagen volhouden. Haar twee weken benchrust zit er ondertussen ook al een week op en ze is volledig van alle pijn en ontstekingsremmende medicatie af.
Vlak na de laatste operatie begon ze haar poot eigenlijk heel goed te gebruiken, maar dat minderd eigenlijk terug steeds meer en meer. Komt dit door de infectie? Of juist al die pijn-medicatie die nu weg valt? We weten het niet goed. Ze lijkt niet veel pijn te hebben, maar het blijven hondjes. En als je weet dat ze een jaar heeft rond gelopen en agility gelopen met die breuken in haar poot…
Gisteren merkte ik op dat haar poot toch weer echt gezwollen eruit zag. Na wat verdere inspectie bleek er een wonde bij gekomen te zijn. Er komt ook vocht uit. De zwelling is in de laatste twee dagen komen opzetten en dat is toch wat verontrustend. We hebben dit dan ook meteen naar de dierenartsen doorgestuurd.
Ze moesten dit eerst intern nog eens overleggen voor ze ons een definitief antwoord kunnen geven. Dus nog even afwachten…
Lexie's recovery 