medicatie
Dag 264 – Einde in zicht
Eergisteren is Lexie op controle geweest. In de tussentijd begon ze ook geleidelijk aan meer en meer haar poot te gebruiken.
Lexie is dus weer verdoofd, haar spalk is eraf genomen en foto’s zijn getrokken.
En daar kregen we goed nieuws! Er is weer meer botgroei te zien. Haar spalk mag er ook af blijven.
Er is nog 1 broos stukje, daar waar een pin heeft gestoken, maar er was ook overbrugging. Als ze meer en meer stapt (gecontroleerd), krijgt het bot ook meer stimulans om te groeien en het daar stevig te maken.
Ze is vanaf vandaag gestopt met antibiotica en onsior, wat betekent dat ze volledig pil-vrij is op dit moment. Ze is momenteel vrolijk en wil spelen.
Nog een maand zeker haar aan de lijn houden, dat ze geen zotte dingen doet en dan zouden we klaar moeten zijn!
Ze is zelf ook heel blij! Haar huid is op die poot nog wel wat rauw, omdat deze verstikt werd onder het gips, maar een beetje zalf zou dat helemaal moeten verhelpen.
Dag 204
Dag 199
Het is hier stil geweest de voorbije dagen, maar helaas betekent dat niet dat alles perfect met Lexie gaat.
De eerste week en eerste aantal verzorgingen gingen goed. Het was een heel gedoe het elke keer goed verzorgen. Het waren altijd bezoekjes van ongeveer anderhalf uur bij de dierenarts. Het werd echter wel zorgvuldig en met zorg gedaan.
Lexie voelde zich duidelijk ook beter, ze steunde nog niet op haar poot maar ze was vrolijker, wilde spelen, …
Totdat ze vorige week voor controle bij de chirurg moest zijn. Er werden foto’s genomen en haar verband werd daar ook nog eens verschoond.
Eerst en vooral waren de foto’s heel hoopvol. Er was lichte kalkvorming te zien! (botgroei kan dat dus worden) Dat zou ongeloofelijk goed zijn als het zo blijft gaan.
Dan hadden ze echter nogal haast daar en hebben Lexie haar verband vervangen. Er kwam echter veel bloed aan de pas tijdens het vervangen van dat verband. Wij dachten op dat moment dat het bloed kwam omdat ze elke pin nog eens goed ontsmet hadden.
Dus best tevreden naar huis. We moesten Lexie ook terug tramadol en gabapentine beginnen geven. Ze willen namelijk graag dat ze terug begint te stappen op die poot. We moesten zelf een beetje aanzien hoeveel we gaven.
Het ging echter steeds slechter en slechter met Lexie de volgende dagen. Ze begon nog minder haar poot te gebruiken, werd veel stiller, wilde niet meer spelen met de puppy. Bij haar knie begon zich ook een rode plek te ontwikkelen. Daarnaast begon ze ook nog een lichte verhoging te krijgen in haar temperatuur.
We dreven voorzichtig de dosis tramadol en gabapentine op tot weer 3 keer per dag, maar geen verschil.
Gisteren is haar verband dan nog eens vervangen. Dit werd een hele onaangename ervaring. Op 3 plaatsen zat het verband veel te hard tegen haar huid gedrukt. Het plakte er hard in vast en moest los getrokken worden. Lexie gaf geen kik tijdens dit pijnlijke proces.
Op haar knie zit de schroef, bij overmaat van ramp, in haar huid geduwd. Dit is juist wat er niet mocht gebeuren en waarom er vodjes tussen zaten. Die schroef komt namelijk van de buitenwereld, naar nu onder haar huid, en kan dus weer een infectie geïntroduceerd hebben in haar poot.
Deze verzorging gebeurde bij onze eigen dierenarts en deze heeft nog gebeld naar de specialist. We mogen er vandaag al langs komen om het te laten onderzoeken.
Eerlijk gezegd zijn we best boos/teleurgesteld dat dit is kunnen gebeuren.
Deze ochtend liep Lexie (eindelijk) terug met haar bal rond.
Nu bang afwachten wat er vanavond komt. Gaat die schroef terug uit haar knie gehaald moeten worden? Is er schade gedaan?
En boven alles, hoeveel pijn heeft die arme Lexie weeral deze week moeten doorstaan.
Dag 154
Slecht nieuws: Dierenarts belde net. Er is toch een bacterie gevonden in Lexie haar poot en ze moet terug antibiotica gaan nemen.
Dag 153
De eerste week na Lexie haar operatie zit erop.
Vrijdag is de drain uit haar poot verwijderd en de wonde verschoont. Het zag er allemaal heel goed uit zei de dierenarts.
De eerste resultaten van de swob waren binnen en daar bleek niets abnormaals uit.
We moesten haar nog tot woensdag antibiotica doorgeven en dan nog eens bellen. Ze gingen het nog even verder opvolgen.
Lexie doet het steeds beter en beter. Ze neemt geen tramadol meer, nog maar antibiotica en rimadyl tot woensdag en de gabapentine wordt afgebouwd. Ze zal dus eindelijk van die pillen verlost zijn!
Het stappen vordert ook zeer goed. Ze gebruikt haar poot bijna continu.
Toen we woensdag dan weer mochten bellen, kregen we het heugelijke nieuws dat de antibiotica mag stoppen.
Wat is Lexie ook weer aan het opklaren! Geen zware medicatie meer en die infectie in haar poot die niet meer woekert, doet duidelijk goed!
Nog een weekje benchrust en dan gaan we haar spieren proberen op te bouwen1
Dag 145-147
De voorbije week was stressvol.
Eerst en vooral het antwoord dat we van de dierenarts hadden gekregen op onze vraag:
Beste,
Het op en af gaan van de reactie is niet om u zorgen over te maken zeker gezien het implantaat nog aanwezig is. Wel zouden de antibiotica verlengd of herhaald moeten worden. Ik hoor eens bij bart of van hem het implantaat er sneller uit mag!
Vriendelijke groeten,
We hebben dan maandag meteen gebeld voor de afspraak voor haar operatie. Op woensdag kon ze al binnen komen!
Wij dus woensdag met een bang hartje naar daar. Daar kregen we het goede nieuws dat de operatie maar een dik uur zou duren, ze geen epidurale verdoving moest hebben en zelfs geen gips zou krijgen achteraf.
Toen we ze anderhalf uur later gingen halen, sliep ze nog en mochten we eerst naar de foto’s kijken.
De afgebroken schroef hebben ze niet kunnen verwijderen. Deze zat zo diep in het bot/littekenweefsel dat die laten zitten een betere optie was.
De twee pinnen die er in het begin ingestoken waren voor stevigheid, waren goed zichtbaar op de foto, maar kon de chirurg niet vinden tijdens de operatie. Hij had dan ook besloten er niet verder achter te gaan zoeken. Deze zaten dus ook diep in het nieuwe bot en bovendien zorgden ze nog mee voor wat extra stevigheid.
De hele plaat was verwijderd en daarbij heeft 1 schroef een groot gat in het bot achtergelaten. Het was ook daar dat de infectie zich voornamelijk bevond.
Om die reden moet Lexie nu twee weken nog bench-rust houden, in de hoop dat er daar nog zeker wat bot groeit voor ze de poot volledig gaat gebruiken.
Er is een staal genomen van het geïnfecteerd weefsel. Daar krijgen we vandaag (vrijdag) uitslag van. Dan kunnen ze bepalen of de antibiotica wel goed is afgestemd.
Er zit ook nog een drain in haar wonde en deze mogen we vanavond gaan laten verwijderen.
Ook kan er eindelijk gestopt worden met die enorme hoeveelheid medicatie. Tramadol mag ze volledig mee stopen. Gabapentine afbouwen op 14 dagen en nog 5 dagen Rimadyl nemen.
Lexie was toen we thuis kwamen al helemaal de oude terug. Wilde spelen enzo, dus ze was het niet eens met de bench.
De volgende dag was Lexie ook een stuk heviger dan we haar de laatste maanden gewoon zijn. We vermoeden dus dat die Tramadol dus toch een heel verdovend effect heeft gehad op haar.
Over maand moet ze nog eens foto’s laten nemen, maar ik denk dat we nu toch wel in de laatste rechte lijn zijn.
Vanavond nog een update over het verwijderen van de drain!
Dag 119
We zijn met Lexie voor controle geweest terug bij de chirurg.
Het zag er goed uit vond hij, toen hij de poot zo bekeek, goed stevig en als hij haar erop zette, bleef ze er ook op staan.
Dan Lexie terug onder verdoving en foto’s genomen.
De foto’s toonde aan dat de botgroei zeer goed was. Alle puntjes waren goed verbonden. Het weefsel was wel heel kartelig op de foto, wat er op wees dat het heel hevig is, m.a.w. dat er een significante infectie op zit.
Deze zal echter niet weg gaan, zolang het metaal erin zit.
Hij vertelde ons dan dat normaal er een half jaar gewacht wordt na een arthrodese, vooraleer het metaal eruit mag, maar dat hij er vertrouwen in had om het er over een maand uit te halen. Dit zou dus voor Lexie op 5 maanden zijn.
We zijn uiteraard heel blij met dit nieuws. Als het metaal eruit is, moet ze nog eens 6 weken in een gips, om het bot nog extra kans te geven het allerlaatste vast te groeien.
Voor haar diarree heeft ze nu melkzuurfermenten mee gekregen en ze moet een week even stoppen met de antibiotica.
Dag 116
We waren er bijna.
Lexie begint haar poot terug te gebruiken, haar wonde blijft mooi dicht. Volgende week zou ze 4 weken haar antibiotica hebben genomen en dan konden we eindelijk op controle en weten hoe het er nu voor staat.
Lexie heeft echter al 5 dagen lang erge diarree. Ze kan het amper ophouden en er zit vers bloed bij. Woensdag gebeld naar dierenarts omdat het niet overging. Eerst even met yoghurt geprobeerd. Donderdag dan terug naar de dierenarts. Ze heeft een middel tegen de diarree gekregen. Ze mag haar Rimadyl niet meer nemen. Het middel tegen de diarree mag niet in de buurt van haar pillen gegeven worden… Wat dus niet makkelijk is.
Gisterenavond kwam er dan niets meer uit, vannacht veel in huis gedaan en dan deze ochtend terug diarree op de wandeling.
Na zo lang zo veel antibiotica is het niet raar dat haar darmen overhoop liggen, maar we hopen dat het niet voor verdere complicaties zal zorgen. En uiteraard dat ze snel beter is, want nog meer afzien heeft ze nu echt niet nodig.
Dag 94
Gisterenavond hebben we nieuws gekregen over Lexie haar swob: Niets speciaals gevonden.
We zijn een beetje verdeeld over dit nieuws. Er zit dus geen speciale, gevaarlijke bacterie in haar poot, maar waarom heeft ze dan al die ettervorming?
Van de chirurg kregen we het volgende antwoord over de stand van zaken van haar poot:
Rond de fistel is blijkbaar ook vochtig eczeem opgetreden.
Om het materiaal te verwijderen is 3 maand na een arthrodese echt nog te vroeg, dus ik zou dit echt nog wat proberen vol te houden.
Als clindamycine onvoldoende de ettervorming tegengaat, kunnen we proberen met ciprofloxacine 10mg/kg, bid. Dit is helaas wel duurder dan clindamycine…
We mogen dus vanavond een sterker antibioticum gaan halen voor Lexie en voor de rest de fistel blijven verzorgen met isobetadine.
Wat nu daarna moet gebeuren (termijn voor volgende check-up etc.) is ons nog niet duidelijk.
Dag 79
Vandaag moest Lexie terug foto’s laten nemen.
Geen goed nieuws helaas. Eén van de schroefkoppen heeft het al begeven door metaalmoeheid. Er was wel een teken van botgroei ook, er was eventueel ook sprake van al een stuk metaal te verwijderen, maar dat is ook helemaal niet zeker. Vanwege het volgende:
Ze vroegen of ze de poot nu al echt gebruikt en het antwoord is nee. Dat is geen goed teken. Vanwege de fistels (ondertussen al twee), vermoeden ze dat de antibiotica ook niet helpt.
Ze vrezen een kwaadaardige bacterie, die het genezingsproces tegenhoudt. Maandag moet ze terug naar de dierenarts (na dus 4 dagen geen antibiotica te hebben genomen). Daar zullen ze een uitstrijkje nemen van de fistels om zo te achterhalen om welke bacterie het gaat. Dan kunnen ze daaraan eventueel de antibiotica aanpassen.
Een beetje ontmoedigend wel… In welke richting gaat dit nu weer gaan?
Lexie's recovery 