zwelling
Dag 213
Lexie is vandaag nog eens verzorgd. De geur die van haar poot af komt is niet te houden, alsof je een dood dier in huis hebt. Dat komt van het gedroogd bloed in haar verband, maar het blijft walgelijk.
Er zit nu weer een anderhalve uur-lange verzorging op. Lexie blijft daarbij zo braaf stil liggen. Alleen als het echt pijn doet wringt ze wat tegen.
Het is zo een moedige meid!
Maandag moge we naar de specialist bellen, dan is het 6 weken sins de operatie en moet er beslist worden wat de volgende stap is. Is het bot geroeid? Moet er terug een artrodese geplaatst worden? Is de poot nog te redden?
We wachten bang af en hopen op een christmas miracle…
Dag 206
Lexie was gisteren heel flink tijdens het verversen van het verband. Ze is van in het begin gaan liggen op dat gele kussen en heeft alles goed ondergaan. Ze heeft wel pijn gehad, denken we.
Dag 204
Dag 167 – Weeral infectie!?
Lexie neemt nu al 12 dagen een zeer straffe antibiotica genaamd Marbocyl P80mg. Ze moet dit nog 12 dagen volhouden. Haar twee weken benchrust zit er ondertussen ook al een week op en ze is volledig van alle pijn en ontstekingsremmende medicatie af.
Vlak na de laatste operatie begon ze haar poot eigenlijk heel goed te gebruiken, maar dat minderd eigenlijk terug steeds meer en meer. Komt dit door de infectie? Of juist al die pijn-medicatie die nu weg valt? We weten het niet goed. Ze lijkt niet veel pijn te hebben, maar het blijven hondjes. En als je weet dat ze een jaar heeft rond gelopen en agility gelopen met die breuken in haar poot…
Gisteren merkte ik op dat haar poot toch weer echt gezwollen eruit zag. Na wat verdere inspectie bleek er een wonde bij gekomen te zijn. Er komt ook vocht uit. De zwelling is in de laatste twee dagen komen opzetten en dat is toch wat verontrustend. We hebben dit dan ook meteen naar de dierenartsen doorgestuurd.
Ze moesten dit eerst intern nog eens overleggen voor ze ons een definitief antwoord kunnen geven. Dus nog even afwachten…
Dag 12
Een rustige dag.
Koorts was gezakt tot 39°. Ze is redelijk van haar tenen af gebleven.
We hebben wel gezien dat ze haar lippen nu ook kapot gelikt heeft.
Vannacht dus maar weer een sok aan
Dag 9
Lexie haar koorts was deze ochtend opvallend minder: 39.5°. Toch bijna een halve graad gezakt!
Ze voelde zich ook duidelijk beter. Ze kwam al met ballen aansleuren terug en heeft zelfs in de namiddag even een voorzichtig trekspelletje gespeeld. (Zij op de grond plat uiteraard, want ze mag geen kracht zetten op haar poot)
In de namiddag zagen we dan wel weer iets dat ons niet zo aan stond. Haar tenen zien er nogal bloederig uit.
Er komt bloed en pus uit. We zijn niet helemaal zeker of het alleen van de zwelling komt of ook van haar likken aan de tenen. Dus wij maar weer eens naar de dierenarts gebeld.
We moeten er honingzalf op doen en haar een kap aan doen tegen het likken.
Voor de rest is ze duidelijk aan het opknappen. Ze kwekt weeral zoals ze vroeger deed (Lexie maakt het geluid van een eend als ze enthousiast is), gelooft dat ze wel weer kan rennen en uit de auto springen…
‘s Avonds had ze 39.4° en liet ze de zalf er heel goed op zitten, ze likte er helemaal niet aan. Dus heeft ze nog geen kap moeten aandoen.
We merkten ook op dat haar wonde aan de knieën (waar het beenmerg van is genomen) er ook niet zo leuk uit ziet:
Dus misschien ook eens laten checken door een dierenarts?
Dag 5
De dag was goed begonnen. Ik merkte enkel op dat Lexie een nogal zieke geur verspreidt. Vandaag gingen we in mijn nieuw huisje werken en aangezien ze toch zo veel aan haar poot likt, besloten we haar mee te nemen. We konden haar dan in de gaten houden.
Ze was heel braaf en ruste er veel. Ook even langs mijn zus gereden en daar wou ze zelfs met een bal spelen! Dat hebben we uiteraard niet toegelaten. Eenmaal thuis, zagen we dat ze zich weer groot had gehouden zoals gewoonlijk. Compleet uitgeput ligt ze hier nu al 3 uur in dezelfde houding. Ze komt zelfs niet kijken als de andere honden met hun etensbak rammelen. De geur verontruste mij, dus ik haar poot nog wat bestudeerd. Heb ik ontdekt dat er een soort rood pus onder haar verband zit. Het verband maar verwijder en ja hoor, ze heeft duidelijk één van de vorige dagen een bloeding gehad. Het verband onder haar gips is een soort geel/rood van kleur nu ipv wit. Dan maar in paniek naar de dierenarts gebeld. Aangezien ze nog gevoel heeft in haar tenen, goed eet en geen koorts heeft(38.7) kunnen we weinig doen. Het verbaasde haar wel licht dat de zwelling zo fel nog was. Dinsdag nog eens bellen om status door te geven, meer kunnen we niet doen…
Weer een nacht vol zorgen. Gelukkig is het zo een droom hondje en ondergaat ze alles goed.
Dag 3
Vandaag was een dag vol zorgen. Lexie haar teentjes zien er gezwollen en rood uit. Daarnaast was ik bang dat ik de spalk te los had gezet. Als de spalk te los staat, kunnen haar botten beginnen bewegen ten opzichte van elkaar en dat is nefast voor haar herstel. Ik heb dan maar geprobeerd het terug wat vaster te trekken, maar door de zwelling ging dat niet echt.
Weeral maar besloten een foto naar de dierenarts te sturen. Die heeft op haar beurt de foto doorgestuurd naar de chirurg. De chirurg antwoordde gelukkig dat de spalk zo goed was, zolang we ze maar terug aantrokken als de zwelling mindert. oef!
Hij vroeg wel of ze nog gevoel had in haar tenen. Hoe moesten we dat nu weer controleren? Haar voet ziet er zo pijnlijk uit, dat ik echt geen zin had er in te knijpen. Ik heb dus geprobeerd haar voet aan te raken op een moment dat ze het niet verwachtte en daar reageerde ze de eerste keer wel op: “hé! blijf daar eens af, dat doet pijn”-reactie.
Dan een paar minuten later probeerde ik het nog eens en toen heb ik echt zitten duwen tegen haar tenen en daar reageerde ze eigenlijk niet op. Ik denk echter dat ze me toen verwacht had ofzo?
In ieder geval moet ze zo hard likken aan haar tenen en ze reageerde de eerste keer wel duidelijk, dus dat zal nog wel in orde zijn. We blijven het in de gaten houden.
Ze leek vandaag veel pijn te hebben, ze was nog rustiger dan de voorbije dagen en niet goed gezind. Hoewel ze wel telkens opfleurt als ze voor haar klein wandelingetje mag gaan. Wat kan ze snel gaan op 3 poten! Ik moet er al achterlopen om haar tempo bij te houden. Ik denk dan: het zal makkelijker zijn voor haar op een snel tempo?
We zijn nog maar een paar daagjes ver, maar ik voel het al. Het continu zorgen maken weegt al door. Mijn andere hond vertoont ook wat jaloezie tekenen, ik zou hem dus ook terug de aandacht moeten geven die hij gewoon is. Ik ben blij dat het bijna weekend is…
DAG 2
Haar voet blijft maar opzwellen. Ze blijft er ook maar aan likken. We hebben haar poot dan ook proberen omhoog te leggen, tegen het zwellen.
Ik had gisterenavond ter controle een foto doorgestuurd naar de dierenarts. Ik vind het zeer moeilijk om in te schatten of de zwelling normaal is of juist niet.
Onze vriendelijke dierenartsen waren zoals altijd bereid om op onze vragen te antwoorden. Hier het antwoord dat ik kreeg:
We hebben gisteren ook een kaarsje laten branden voor Lexie, want het was natuurlijk geen alledaagse operatie he.
Vandaag hebben we een uitgebreid verslag gekregen van Bart Verdonck. Daarin stond dat het post operatief normaal is dat de teentjes opzwellen, dus daar zou ik mij niet al te veel zorgen om maken. Zoals hij waarschijnlijk ook al aan jullie heeft verteld, is het niet opportuun om de spalk te los te zetten. Zoals ik nu kan beoordelen op foto zijn de tenen nog niet mega opgezet, het is ook zeer goed dat beide voetjes even warm/koud aanvoelen, dat wijst op een goede doorbloeding.
Het is inderdaad allemaal heel eng, maar voorlopig nog niet veel meer doen. Bel gerust als je met prangende vragen zit!
Dus toch wat gerustgesteld hebben we haar gewoon laten rusten, regelmatig haar poot gecontroleerd.
Het viel mij op dat de poot nogal warm aan het worden was, dus heb ik er een cold pack op gelegd.
Tegen de middag was er nog meer goed nieuws. Ze heeft eindelijk een grote boodschap kunnen doen, dus alles werkt eindelijk terug sinds de operatie 😀
‘s avonds bleek dat ze haar blauw verband dat rond de spalk ligt, wat had los gekregen, dus moesten we dat vervangen. Ze mag namelijk niet aan de spalk knabbelen, omdat die dan snel scherp wordt en in haar been kan snijden. Bovendien moet de spalk proper blijven.
Het blauw verband was al op, dus nu heeft ze een nieuw kleurtje:
Hier ook een foto van haar spalk zelf:
Zoals je ziet, deze foto’s zijn ‘s avonds genomen aan haar tenen zien nog roder en zijn meer gezwollen. We blijven koelen en het in de gaten houden.
De eerste nacht na de operatie
Ik was helemaal doodmoe na de hele dag. We hebben Lexie nog snel naar buiten gebracht voor een plasje om half negen. Ze kon echter nog niet. Nog te veel verdoofd. Ze had wel heel veel dorst, maar de chirurg had gezegd dat ze niet te veel mocht drinken, omdat ze haar blaas niet zal kunnen ledigen. Ze heeft dan een klein bodempje gehad en zijn we gaan slapen.
Eén van ons heeft naast haar bench geslapen en ze heeft heel rustig geslapen in haar bench.
Echter om half 6 deze ochtend waren we even in paniek. Met dat we wakker werden, zien we dat haar voet enorm gezwollen is. Haar tenen staan uit elkaar gespreid van de zwelling en ze likt de hele tijd aan haar poot.
We hebben dus met veel moeite haar spalk wat losser proberen te zetten. Veel ruimte was er niet, maar toch iets. Echter dat ze er nog aan likt, wil zeggen dat ze nog gevoel heeft en haar poot had dezelfde temperatuur als de andere poot.
We wisten dat we het moesten verwachten, maar het was toch schrikken toen we zagen hoe hard de poot gezwollen was.
Lexie's recovery 