Dag 213

Lexie is vandaag nog eens verzorgd. De geur die van haar poot af komt is niet te houden, alsof je een dood dier in huis hebt. Dat komt van het gedroogd bloed in haar verband, maar het blijft walgelijk.

Er zit nu weer een anderhalve uur-lange verzorging op. Lexie blijft daarbij zo braaf stil liggen. Alleen als het echt pijn doet wringt ze wat tegen.

Het is zo een moedige meid!

Maandag moge  we naar de specialist bellen, dan is het 6 weken sins de operatie en moet er beslist worden  wat de volgende stap is. Is het bot geroeid? Moet er terug een artrodese geplaatst worden?  Is de poot nog te redden?

 

We wachten bang af en hopen op een christmas miracle…