botgroei
Dag 264 – Einde in zicht
Eergisteren is Lexie op controle geweest. In de tussentijd begon ze ook geleidelijk aan meer en meer haar poot te gebruiken.
Lexie is dus weer verdoofd, haar spalk is eraf genomen en foto’s zijn getrokken.
En daar kregen we goed nieuws! Er is weer meer botgroei te zien. Haar spalk mag er ook af blijven.
Er is nog 1 broos stukje, daar waar een pin heeft gestoken, maar er was ook overbrugging. Als ze meer en meer stapt (gecontroleerd), krijgt het bot ook meer stimulans om te groeien en het daar stevig te maken.
Ze is vanaf vandaag gestopt met antibiotica en onsior, wat betekent dat ze volledig pil-vrij is op dit moment. Ze is momenteel vrolijk en wil spelen.
Nog een maand zeker haar aan de lijn houden, dat ze geen zotte dingen doet en dan zouden we klaar moeten zijn!
Ze is zelf ook heel blij! Haar huid is op die poot nog wel wat rauw, omdat deze verstikt werd onder het gips, maar een beetje zalf zou dat helemaal moeten verhelpen.
Dag 243 – GELUKT!
Goed nieuws!! Lexie haar bot is zeer goed gegroeid. De chirurg zei dat hij heel blij was met het resultaat, dat we hier 20% kans op hadden en dat het dus gelukt is!
Lexie heeft een gips gekregen zodat het bot vooraan de hak nog wat kan groeien (daar is het nog wat zwak) en ze mag beginnen met stappen. Dit moeten we af en toe wat stimuleren door haar andere poot even op te tillen.
We zijn er bijna!!
Lexie doet het ondertussen sinds de verwijdering van de fixatie twee dagen geleden heel goed. Ze hebben door elk gat (waar dus een pin zat) ontsmetting gespoten en op enkele plaatsen dood vlees weg gesneden; daar waar die schroef in haar knie aan het groeien was bv.
Gisteren gebruikte ze haar poot om haar hoofd te krabben en vandaag zette ze hem af en toe al neer tijdens de wandeling. Over een maand moeten we nog eens foto’s laten nemen.
We zijn heel blij met dit nieuws en haar tenen zwellen deze keer gelukkig niet op door het gips. We hadden dan ook speciaal gevraagd er geen tape onder te doen, waar ze zo allergisch op reageerde de vorige keer.
Dag 199
Het is hier stil geweest de voorbije dagen, maar helaas betekent dat niet dat alles perfect met Lexie gaat.
De eerste week en eerste aantal verzorgingen gingen goed. Het was een heel gedoe het elke keer goed verzorgen. Het waren altijd bezoekjes van ongeveer anderhalf uur bij de dierenarts. Het werd echter wel zorgvuldig en met zorg gedaan.
Lexie voelde zich duidelijk ook beter, ze steunde nog niet op haar poot maar ze was vrolijker, wilde spelen, …
Totdat ze vorige week voor controle bij de chirurg moest zijn. Er werden foto’s genomen en haar verband werd daar ook nog eens verschoond.
Eerst en vooral waren de foto’s heel hoopvol. Er was lichte kalkvorming te zien! (botgroei kan dat dus worden) Dat zou ongeloofelijk goed zijn als het zo blijft gaan.
Dan hadden ze echter nogal haast daar en hebben Lexie haar verband vervangen. Er kwam echter veel bloed aan de pas tijdens het vervangen van dat verband. Wij dachten op dat moment dat het bloed kwam omdat ze elke pin nog eens goed ontsmet hadden.
Dus best tevreden naar huis. We moesten Lexie ook terug tramadol en gabapentine beginnen geven. Ze willen namelijk graag dat ze terug begint te stappen op die poot. We moesten zelf een beetje aanzien hoeveel we gaven.
Het ging echter steeds slechter en slechter met Lexie de volgende dagen. Ze begon nog minder haar poot te gebruiken, werd veel stiller, wilde niet meer spelen met de puppy. Bij haar knie begon zich ook een rode plek te ontwikkelen. Daarnaast begon ze ook nog een lichte verhoging te krijgen in haar temperatuur.
We dreven voorzichtig de dosis tramadol en gabapentine op tot weer 3 keer per dag, maar geen verschil.
Gisteren is haar verband dan nog eens vervangen. Dit werd een hele onaangename ervaring. Op 3 plaatsen zat het verband veel te hard tegen haar huid gedrukt. Het plakte er hard in vast en moest los getrokken worden. Lexie gaf geen kik tijdens dit pijnlijke proces.
Op haar knie zit de schroef, bij overmaat van ramp, in haar huid geduwd. Dit is juist wat er niet mocht gebeuren en waarom er vodjes tussen zaten. Die schroef komt namelijk van de buitenwereld, naar nu onder haar huid, en kan dus weer een infectie geïntroduceerd hebben in haar poot.
Deze verzorging gebeurde bij onze eigen dierenarts en deze heeft nog gebeld naar de specialist. We mogen er vandaag al langs komen om het te laten onderzoeken.
Eerlijk gezegd zijn we best boos/teleurgesteld dat dit is kunnen gebeuren.
Deze ochtend liep Lexie (eindelijk) terug met haar bal rond.
Nu bang afwachten wat er vanavond komt. Gaat die schroef terug uit haar knie gehaald moeten worden? Is er schade gedaan?
En boven alles, hoeveel pijn heeft die arme Lexie weeral deze week moeten doorstaan.
Dag 173 – Terug naar de opereertafel
Dinsdag (2 dagen geleden) hebben we telefoon gehad van de chrirug dat Lexie terug geopereerd moet worden. Omdat ze zo een hevige infectie blijft hebben, gaan ze proberen die laatste stukjes metaal er toch terug uit te halen.
Volgende week woensdag vindt de operatie plaats.
We hopen dat dit niet alle botgroei teniet gaat doen.
Dag 119
We zijn met Lexie voor controle geweest terug bij de chirurg.
Het zag er goed uit vond hij, toen hij de poot zo bekeek, goed stevig en als hij haar erop zette, bleef ze er ook op staan.
Dan Lexie terug onder verdoving en foto’s genomen.
De foto’s toonde aan dat de botgroei zeer goed was. Alle puntjes waren goed verbonden. Het weefsel was wel heel kartelig op de foto, wat er op wees dat het heel hevig is, m.a.w. dat er een significante infectie op zit.
Deze zal echter niet weg gaan, zolang het metaal erin zit.
Hij vertelde ons dan dat normaal er een half jaar gewacht wordt na een arthrodese, vooraleer het metaal eruit mag, maar dat hij er vertrouwen in had om het er over een maand uit te halen. Dit zou dus voor Lexie op 5 maanden zijn.
We zijn uiteraard heel blij met dit nieuws. Als het metaal eruit is, moet ze nog eens 6 weken in een gips, om het bot nog extra kans te geven het allerlaatste vast te groeien.
Voor haar diarree heeft ze nu melkzuurfermenten mee gekregen en ze moet een week even stoppen met de antibiotica.
Dag 79
Vandaag moest Lexie terug foto’s laten nemen.
Geen goed nieuws helaas. Eén van de schroefkoppen heeft het al begeven door metaalmoeheid. Er was wel een teken van botgroei ook, er was eventueel ook sprake van al een stuk metaal te verwijderen, maar dat is ook helemaal niet zeker. Vanwege het volgende:
Ze vroegen of ze de poot nu al echt gebruikt en het antwoord is nee. Dat is geen goed teken. Vanwege de fistels (ondertussen al twee), vermoeden ze dat de antibiotica ook niet helpt.
Ze vrezen een kwaadaardige bacterie, die het genezingsproces tegenhoudt. Maandag moet ze terug naar de dierenarts (na dus 4 dagen geen antibiotica te hebben genomen). Daar zullen ze een uitstrijkje nemen van de fistels om zo te achterhalen om welke bacterie het gaat. Dan kunnen ze daaraan eventueel de antibiotica aanpassen.
Een beetje ontmoedigend wel… In welke richting gaat dit nu weer gaan?
6 weken = Dag 42
Vandaag mochten we eindelijk met Lexie terug naar de chirurg om haar spalk eraf te halen.
Wij, toch wat gespannen waren er goed op tijd met een nuchtere Lexie, want ze moest weer in slaap.
De chirurg was toch wat verbaasd over de geur, ook het feit dat ze de poot nog steeds niet gebruikt was verontrustend. Hij verwachtte dat ze veel doorlig-wonden zou hebben. Dat viel gelukkig allemaal mee toen het gips eraf was. Ze had 1 doorlig-wonde op haar teen. Echter bovenop haar poot, waar de snede gemaakt was, kwam bloed uit gelopen. Deze wonde staat eigenlijk nog open.
Het is dus maar goed dat ze heel die tijd antibiotica en pijnstillers heeft genomen, want het moet veel pijn doen anders.
Deze wonde zou een bedreiging kunnen betekenen voor haar implantaat en botten. De infectie die de wonde openhoudt, kan intern gaan en voor een bot-infectie zorgen. Hier kan niets anders aan gedaan worden dan blijven antibiotica geven. Als er een infectie op haar botten zit, dan gaat die toch pas weg gaan als ze het implantaat eruit halen.
Toen zijn er foto’s genomen. Lexie werd in allerlei rare posities gelegd en getrokken (gelukkig was ze in slaap). Het is namelijk moeilijk goede foto’s te nemen, aangezien haar poot niet meer kan plooien.
Op de foto’s was te zien dat het implantaat er nog goed uit ziet, de schroeven ook. Haar botten zagen er ook goed uit. Op een groot aantal plaatsen was botgroei te zien. Op sommige plaatsen nog niet, maar hopelijk komt dat nog wel. Er was ook hier en daar een beetje wildgroei aan weefsel te zien. Wat zou kunnen duiden op dus een botinfectie.
In ieder geval goed nieuws. Ze moet geen nieuwe spalk meer dragen (wat meestal wel het geval is bij arthrodeses op dit punt). Ze moet al haar medicatie blijven nemen en vooral genezen. Hopelijk kan de wonde genezen nu hij gelucht kan worden.
Vandaag zit er nog een verbandje rond, maar morgen mag die eraf.
Over een maand moeten nieuwe foto’s genomen worden.
Ze had ook al een opmerkbare spierafname in haar rechterbeen, omdat ze hem natuurlijk de afgelopen weken absoluut niet gebruikt heeft.
We zijn een stapje dichterbij, hoewel de volgende weken eens zo moeilijk gaan worden, nu haar been niet beschermd wordt door het gips.
Over 3 maanden zal het implantaat waarschijnlijk verwijderd kunnen worden, maar dat hangt van de botgroei af…
Arthrodese
Gisteren: 18/05/2015 is Lexie geopereerd. Ze heeft een arthrodese van haar hakgewricht ondergaan. De operatie heeft van 8.30u tot 13.30u geduurd.
Op voorhand hadden ze de juiste hoek afgenomen van haar goed been. Dit om haar hak vast te zetten op de juiste hoek, zodat dit comfortabel is. Dit is echter niet gelukt. De beweeglijkheid van haar been was al zo hard afgenomen dat de juiste hoek niet bereikt kon worden. Ze staat momenteel iets steiler dan ideaal. De chirurg zei echter dat het niet zo erg was, het belangrijkste op dit punt is dat de botten goed tegen elkaar zitten.
Bij een arthrodese halen ze namelijk alles weg van het gewricht en plaatsen de botten in een vaste hoek tegen elkaar. Deze moeten dan aan elkaar vastgroeien en dan kan de poot weer gebruikt worden. Dit is natuurlijk moeilijk want het weefsel op de plaats van het gewricht is niet gemaakt om vast te groeien en nu is het juist wel dat wat het moet doen. Dit gebeurt door beenmerg van andere botten te nemen en deze daar te plaatsen.
Er is beenmerg van beide haar knieën genomen en in haar hak gestoken. De chirurg heeft echter ook 3 breuken gevonden in haar hak. Dit waren breuken waren niet genezen. Met zekerheid kan hij niet zeggen dat dit de oorzaak van alle problemen is, maar het zou kunnen… Verontrustend wel is dat de breuken niet genezen zijn. Waarom wil het bot daar niet genezen? Gaat het dat nu wel willen doen? Hij heeft eveneens beenmerg in de breuken gestoken, zodat deze mee kunnen genezen.
Daarnaast is er een stalen pin langs haar hak geplaatst die de botten op hun plaats moet houden. Deze moet het gewicht houden totdat de botten sterk genoeg zijn. Dan moet de pin er terug uit. Eveneens zijn er enkele gekruiste kleinere pinnen geplaatst over het bot heen, om mee voor stevigheid te zorgen.
Nu is het een race tussen het staal dat het begeeft en de groei van de botten. De botten zouden moeten winnen…
Ze heeft een epidurale gehad tegen de pijn en haar poot zit in een spalk.
Haar voet ging sowieso opzwellen en dan moesten we de spalk zelf wat losser zetten. Deze moet echter wel terug strak gezet worden wanneer de zwelling weg is, want anders kunnen de botten draaien en kan ze haar voet kwijt geraken. We moeten ook het gevoel in haar poot blijven opvolgen.
De operatie was goed verlopen, wel moeilijk maar toch geslaagd. Nu kunnen we alleen maar wachten.
We hebben ze gisteren naar buiten geholpen met een doek onder haar lenden want ze was nog wat verdoofd. Voor de rest heeft ze in de bench gelegen, dik tegen haar zin, want ze dacht dat ze wel alles al terug aankon.
Ze moet 5 dagen lang antibiotica pakken, haar gewone medicatie nog even doornemen en over 2 weken kunnen er foto’s genomen worden ter controle.
Op naar de eerste nacht thuis na de operatie!
Lexie's recovery 