Dag 199
Het is hier stil geweest de voorbije dagen, maar helaas betekent dat niet dat alles perfect met Lexie gaat.
De eerste week en eerste aantal verzorgingen gingen goed. Het was een heel gedoe het elke keer goed verzorgen. Het waren altijd bezoekjes van ongeveer anderhalf uur bij de dierenarts. Het werd echter wel zorgvuldig en met zorg gedaan.
Lexie voelde zich duidelijk ook beter, ze steunde nog niet op haar poot maar ze was vrolijker, wilde spelen, …
Totdat ze vorige week voor controle bij de chirurg moest zijn. Er werden foto’s genomen en haar verband werd daar ook nog eens verschoond.
Eerst en vooral waren de foto’s heel hoopvol. Er was lichte kalkvorming te zien! (botgroei kan dat dus worden) Dat zou ongeloofelijk goed zijn als het zo blijft gaan.
Dan hadden ze echter nogal haast daar en hebben Lexie haar verband vervangen. Er kwam echter veel bloed aan de pas tijdens het vervangen van dat verband. Wij dachten op dat moment dat het bloed kwam omdat ze elke pin nog eens goed ontsmet hadden.
Dus best tevreden naar huis. We moesten Lexie ook terug tramadol en gabapentine beginnen geven. Ze willen namelijk graag dat ze terug begint te stappen op die poot. We moesten zelf een beetje aanzien hoeveel we gaven.
Het ging echter steeds slechter en slechter met Lexie de volgende dagen. Ze begon nog minder haar poot te gebruiken, werd veel stiller, wilde niet meer spelen met de puppy. Bij haar knie begon zich ook een rode plek te ontwikkelen. Daarnaast begon ze ook nog een lichte verhoging te krijgen in haar temperatuur.
We dreven voorzichtig de dosis tramadol en gabapentine op tot weer 3 keer per dag, maar geen verschil.
Gisteren is haar verband dan nog eens vervangen. Dit werd een hele onaangename ervaring. Op 3 plaatsen zat het verband veel te hard tegen haar huid gedrukt. Het plakte er hard in vast en moest los getrokken worden. Lexie gaf geen kik tijdens dit pijnlijke proces.
Op haar knie zit de schroef, bij overmaat van ramp, in haar huid geduwd. Dit is juist wat er niet mocht gebeuren en waarom er vodjes tussen zaten. Die schroef komt namelijk van de buitenwereld, naar nu onder haar huid, en kan dus weer een infectie geïntroduceerd hebben in haar poot.
Deze verzorging gebeurde bij onze eigen dierenarts en deze heeft nog gebeld naar de specialist. We mogen er vandaag al langs komen om het te laten onderzoeken.
Eerlijk gezegd zijn we best boos/teleurgesteld dat dit is kunnen gebeuren.
Deze ochtend liep Lexie (eindelijk) terug met haar bal rond.
Nu bang afwachten wat er vanavond komt. Gaat die schroef terug uit haar knie gehaald moeten worden? Is er schade gedaan?
En boven alles, hoeveel pijn heeft die arme Lexie weeral deze week moeten doorstaan.
DAG 184
Lexie was eigenlijk de dag van de operatie zelf al helemaal terug beter. Ze voelt zich duidelijk goed. We vermoeden dat ze toch weer pijn had, door die infectie. Nu deze weg is en ze een heel stevige poot is, is ze weer klaar om te spelen.
We zagen wel wat bloed nog, maar dat was te verwachten volgens de chirurg.
Zaterdag zijn we voor de eerste keer haar verband gaan laten vervangen. Dat heeft toen drie kwartier geduurd. Wat we eronder zagen viel al bij al goed mee.
Ze moet om de twee à drie dagen een nieuw verband krijgen. En we kunnen dit niet zelf doen. Je hebt een hoop handen nodig en zo een dierenarts tafel is toch wel handig.
Zondag had Lexie besloten dat dat verband vervelend zat en is ze er aan beginnen trekken. Er leek gelukkig niet te veel schade te zijn. Alleen wat watten los getrokken. We hebben er maar nieuwe watten bij geduwd en extra ingepakt. Met een kap kon ze helemaal niet gaan. Een poot die al zoveel zwaarder is en onhandiger en dan nog een kap, dat ging niet goed. Hopelijk blijft ze er nu wel af.
Een comfortable plaats zoeken om te slapen is ook niet makkelijk:
Maandag is haar verband nog eens vervangen geweest. Nu zag het er iets minder goed uit. Er kwam bloed en etter uit. Ook uit de drain liep etterig vocht.
Woensdag moet ze dus terug naar de praktijk van de chirurg zodat haar verband daar vervangen kan worden en ze het kunnen bekijken.
Dag 180
We zijn gisteren met Lexie terug naar de specialist geweest voor haar operatie. Echter, we waren nog geen kwartier weg of we kregen al telefoon. Dus snel terug gereden. De specialist vertelde ons dat de foto’s die ze zonet hadden genomen er niet goed uit zagen.
De infectie in haar bot heeft de voorbije maand zitten wegvreten aan het pas gegroeide bot. Hierdoor hing haar bot nog maar op een kleine plaats aan elkaar.
Het gevaar was dus in de eerste plaats dat het resterende metaal zou breken en bijgevolg heel haar poot. Er is een zwaardere ingreep nodig, waar toen geen tijd of materiaal voor was.
De oplossing is: de metalen pinnen verwijderen en een externe fixatie op de poot zetten. Er zouden 4 pinnen door haar poot komen die langs de buitenkant van haar poot worden vast gehouden met allerlei stalen platen, schroeven en klemmen.
We mochten meteen de dag erna al komen, want het was toch raadzaam om het zo snel mogelijk te doen.
We waren zeer terneergeslagen gisterenavond.
Toch met goede moet naar de dierenarts weer vandaag.
Een spannende 4 uur later mochten we ze weer gaan halen.
De operatie was goed gegaan. Op de foto’s was te zien dat ze de twee pinnen hebben kunnen verwijderen en verschillende externe verstevigingen (en dus 4 pinnen door haar poot heen) kunnen aanbrengen. Al het metaal in goed ingepakt in verband, zodat ze er nergens tegen aan mee stoot en het ook niet stuk kan gaan.
Het bot is binnen in helemaal schoon gemaakt (alle infectie weg), net zoals het gangetje dat naar buiten leidde, waaraan wij hadden kunnen zien dat er iets scheelde twee weken geleden.
Dat is helemaal vol gespoten met Marbocyl.
Zaterdag moeten we terug, dan gaan ze de verzorging van haar poot en de materialen voor doen. Het is namelijk zo dat die materialen heel duur zijn en herbruikbaar, dus die moeten goed onderhouden worden (de materialen zijn duurder dan de operatie nu).
Ze zal waarschijnlijk ook sneller kunnen terug stappen op de poot nu; omdat alles zeer goed vast staat. Het is uiteraard wel heel zwaar al het materiaal.
Lexie was al goed wakker en loopt al een beetje rond. Jenna (de puppy) wil al met haar spelen en het lijkt dat ze al wel interesse toont. We geven ze uiteraard wel de rust die ze nodig heeft.
Ze moet nu Marbocyl blijven nemen en een paar weken onsior als pijnstiller.
Ze heeft vandaag ook weer een epidurale verdoving gekregen, dus het is weer even spannend of alles (darmen en blaas) terug beginnen werken.
Dag 173 – Terug naar de opereertafel
Dinsdag (2 dagen geleden) hebben we telefoon gehad van de chrirug dat Lexie terug geopereerd moet worden. Omdat ze zo een hevige infectie blijft hebben, gaan ze proberen die laatste stukjes metaal er toch terug uit te halen.
Volgende week woensdag vindt de operatie plaats.
We hopen dat dit niet alle botgroei teniet gaat doen.
Dag 167 – Weeral infectie!?
Lexie neemt nu al 12 dagen een zeer straffe antibiotica genaamd Marbocyl P80mg. Ze moet dit nog 12 dagen volhouden. Haar twee weken benchrust zit er ondertussen ook al een week op en ze is volledig van alle pijn en ontstekingsremmende medicatie af.
Vlak na de laatste operatie begon ze haar poot eigenlijk heel goed te gebruiken, maar dat minderd eigenlijk terug steeds meer en meer. Komt dit door de infectie? Of juist al die pijn-medicatie die nu weg valt? We weten het niet goed. Ze lijkt niet veel pijn te hebben, maar het blijven hondjes. En als je weet dat ze een jaar heeft rond gelopen en agility gelopen met die breuken in haar poot…
Gisteren merkte ik op dat haar poot toch weer echt gezwollen eruit zag. Na wat verdere inspectie bleek er een wonde bij gekomen te zijn. Er komt ook vocht uit. De zwelling is in de laatste twee dagen komen opzetten en dat is toch wat verontrustend. We hebben dit dan ook meteen naar de dierenartsen doorgestuurd.
Ze moesten dit eerst intern nog eens overleggen voor ze ons een definitief antwoord kunnen geven. Dus nog even afwachten…
Dag 154
Slecht nieuws: Dierenarts belde net. Er is toch een bacterie gevonden in Lexie haar poot en ze moet terug antibiotica gaan nemen.
Dag 153
De eerste week na Lexie haar operatie zit erop.
Vrijdag is de drain uit haar poot verwijderd en de wonde verschoont. Het zag er allemaal heel goed uit zei de dierenarts.
De eerste resultaten van de swob waren binnen en daar bleek niets abnormaals uit.
We moesten haar nog tot woensdag antibiotica doorgeven en dan nog eens bellen. Ze gingen het nog even verder opvolgen.
Lexie doet het steeds beter en beter. Ze neemt geen tramadol meer, nog maar antibiotica en rimadyl tot woensdag en de gabapentine wordt afgebouwd. Ze zal dus eindelijk van die pillen verlost zijn!
Het stappen vordert ook zeer goed. Ze gebruikt haar poot bijna continu.
Toen we woensdag dan weer mochten bellen, kregen we het heugelijke nieuws dat de antibiotica mag stoppen.
Wat is Lexie ook weer aan het opklaren! Geen zware medicatie meer en die infectie in haar poot die niet meer woekert, doet duidelijk goed!
Nog een weekje benchrust en dan gaan we haar spieren proberen op te bouwen1
Dag 145-147
De voorbije week was stressvol.
Eerst en vooral het antwoord dat we van de dierenarts hadden gekregen op onze vraag:
Beste,
Het op en af gaan van de reactie is niet om u zorgen over te maken zeker gezien het implantaat nog aanwezig is. Wel zouden de antibiotica verlengd of herhaald moeten worden. Ik hoor eens bij bart of van hem het implantaat er sneller uit mag!
Vriendelijke groeten,
We hebben dan maandag meteen gebeld voor de afspraak voor haar operatie. Op woensdag kon ze al binnen komen!
Wij dus woensdag met een bang hartje naar daar. Daar kregen we het goede nieuws dat de operatie maar een dik uur zou duren, ze geen epidurale verdoving moest hebben en zelfs geen gips zou krijgen achteraf.
Toen we ze anderhalf uur later gingen halen, sliep ze nog en mochten we eerst naar de foto’s kijken.
De afgebroken schroef hebben ze niet kunnen verwijderen. Deze zat zo diep in het bot/littekenweefsel dat die laten zitten een betere optie was.
De twee pinnen die er in het begin ingestoken waren voor stevigheid, waren goed zichtbaar op de foto, maar kon de chirurg niet vinden tijdens de operatie. Hij had dan ook besloten er niet verder achter te gaan zoeken. Deze zaten dus ook diep in het nieuwe bot en bovendien zorgden ze nog mee voor wat extra stevigheid.
De hele plaat was verwijderd en daarbij heeft 1 schroef een groot gat in het bot achtergelaten. Het was ook daar dat de infectie zich voornamelijk bevond.
Om die reden moet Lexie nu twee weken nog bench-rust houden, in de hoop dat er daar nog zeker wat bot groeit voor ze de poot volledig gaat gebruiken.
Er is een staal genomen van het geïnfecteerd weefsel. Daar krijgen we vandaag (vrijdag) uitslag van. Dan kunnen ze bepalen of de antibiotica wel goed is afgestemd.
Er zit ook nog een drain in haar wonde en deze mogen we vanavond gaan laten verwijderen.
Ook kan er eindelijk gestopt worden met die enorme hoeveelheid medicatie. Tramadol mag ze volledig mee stopen. Gabapentine afbouwen op 14 dagen en nog 5 dagen Rimadyl nemen.
Lexie was toen we thuis kwamen al helemaal de oude terug. Wilde spelen enzo, dus ze was het niet eens met de bench.
De volgende dag was Lexie ook een stuk heviger dan we haar de laatste maanden gewoon zijn. We vermoeden dus dat die Tramadol dus toch een heel verdovend effect heeft gehad op haar.
Over maand moet ze nog eens foto’s laten nemen, maar ik denk dat we nu toch wel in de laatste rechte lijn zijn.
Vanavond nog een update over het verwijderen van de drain!
Dag 140
Zoals je in bovenstaande foto’s kan zien, ziet Lexie haar poot er niet goed uit. We hebben de volgende mail naar de specialist verstuurd. Hopelijk snel antwoord
We nemen sinds deze week een aanzienlijke zwelling waar op Lexie haar poot. Er heeft zich ook weer een fistel gemanifesteerd. Ze gebruikt de poot nog wel op een wandeling, maar gaat zeer frequent zitten.
We wilden sowieso volgende week bellen voor een afspraak voor haar operatie om het metaal te verwijderen. Echter zijn we momenteel toch wat ongerust en vroegen ons dus af of de operatie sneller moet plaats vinden of juist niet.
In de bijlagen zitten een aantal foto’s van haar poot.
Bedankt in ieder geval
Dag 134
Bijna dierendag… Er valt weinig te vieren voor Lexie (vindt ze vooral zelf). Er is eigenlijk geen vooruitgang meer waar te nemen in haar toestand.
Ze neemt flink al haar medicatie + melkzuurfermenten tegen de diarree. Ze gebruikt haar poot op de wandeling om de stap ongeveer.
Deze week merkte we ook op dat er weer fistels beginnen te vormen op haar poot. Het wordt tijd dat het metaal eruit mag. We hopen dit over twee weken te kunnen in plannen. Dan zou de infectie stoppen, kan haar antibiotica stoppen en kan de diarree stoppen.
![DSC_0082[1]](https://lexiesrecovery.wordpress.com/wp-content/uploads/2015/10/dsc_00821.jpg)
Het begint voor Lexie een zware mentale periode te worden. Ik noemde Lexie vroeger altijd zonnenstraaltje, maar de laatste dagen schijnt er niet veel meer. Ze ligt vaak te treuren op bed en al het enthousiasme dat ze had in het leven is er ondertussen ook uit gesijpeld.
Ik hoop dat ze ooit terug de oude wordt en het geen littekens achter laat…
Hier nog een filmpje van Lexie die speelt met de pup:
De pup wil duidelijk rennen en actief spelen, maar Lexie kan gewoon niet mee
- ← Previous
- 1
- 2
- 3
- …
- 6
- Next →
Lexie's recovery 